عموی خوبم ، مهربونم ، رفتنت خیلی برام سخت بود. خیلی زود بود.

 دلتنگت شدم به همین زودی

 فکر کردم میتونم دلتنگیامو اینجا برات بنویسم ولی اشک چشمام اجازه نمیده

  ببینم که بنویسم.

 آخرین بار حتی خوب نگات نکردم، اگه فراموشم بشی شی اگه چهرتو یادم بره

 فردا اولین پنج شنبه ایه که میرم بهشت اکبر، دیدن یه عزیز.

 دلم نمیاد اینجور ببینمت.

 کاش مهربون نبودی و اینقد دوسم نداشتی.

به همین زودی بودنت تموم شد.

28/مهر/1391.جمعه.ساعت 5صبح

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!